အသက္ရွင္က်န္ရစ္ၿခင္းရဲ႕ ... လွ်ိဳ႕ ၀ွက္ခ်က္

အဘိုးအိုတစ္ေယာက္ဟာ အရွိန္ၿပင္းၿပင္းစီးဆင္းေနတဲ့ ၿမစ္တစ္စင္းထဲကို မေတာ္တဆ ၿပဳတ္က်သြားတယ္။ အဲသည္ၿမစ္ရဲ႕ ေအာက္ပိုင္းမွာ ေရတံခြန္တစ္ခု ရွိေနတယ္။ ေရတံခြန္ဟာ သိပ္ၿမင့္မားလြန္းေတာ့ လူေတြက ဒီေရတံခြန္ဆီက အဘိုးအိုၿပဳတ္က်တဲ့အခါမွာ ဘယ္လိုပဲေၿပာေၿပာ ေသမွာပဲလို႔ ဆိုၾကတယ္။ ဒါနဲ႔ သြားၾကည့္ၾကတယ္။ အဘိုးၾကီးက မေသခဲ့ဘူး။ လူေတြ အံ့ၾသကုန္တယ္။ “ဘၾကီး.. ဘာေၾကာင့္ အထိအခိုက္ မရွိတာလဲ။ ဘာေၾကာင့္ အသက္ေဘးက လြတ္ရသလဲလို႔ ေမးၾကတယ္။” အဘိုးၾကီးက ေၿဖေပးတယ္။

“ေမာင္ရင္တို႔၊ က်ဳပ္က ေရထဲကို က်သြားၿပီးတဲ့ အခ်ိန္ကစၿပီး ေတြးေတာထိတ္လန္႔ေနတာ မရွိဘူး။ ရုန္းရင္း ဆန္ခတ္ မလုပ္ဘူး။ ေရနဲ႔ တစ္သားတည္း ၿဖစ္ေအာင္ေနတယ္။ ေရထဲမွာ ၀ဲကေတာ့တစ္ခုရွိရင္ အဲဒီ ၀ဲနဲ႔ လိုက္သြားတယ္။ ၀ဲၿပန္ေပၚတဲ့အခ်ိန္မွာ ငါၿပန္ေပၚတယ္။ အဓိကက ေရနဲ႔ တစ္သားတည္း ၿဖစ္ေအာင္ ေနႏိုင္ဖို႔ပဲ လိုတယ္။”

ေလာကဆိုတာ ေရစီးၾကမ္းတဲ့ ၿမစ္ၾကီးတစ္စင္းဆိုပါစို႔။ ကၽြမ္းက်င္လိမၼာသူဟာ အလိုက္သင့္ စီးေမ်ာႏိုင္တယ္။ မိုက္မဲသူဟာ သူမၿပင္ဆင္ႏိုင္မယ့္ အရာေတြကို အေၾကာက္အကန္ ၿငင္းဆန္တယ္။ အဲသည္အတြက္ ရလာဒ္က ဘာလဲ။ အလိုက္သင့္ စီးေမ်ာႏိုင္မႈမရွိရင္ ေလာကဟာ မင္းကို သတ္လိမ့္မယ္။ ေသတယ္ ဆိုတာေတာ့ အဆန္းမဟုတ္ပါဘူး။ ရုန္းကန္မႈ လိုတဲ့ေနရာနဲ႔ ရုန္းကန္မႈ မလိုတဲ့ေနရာကို ခြဲၿခားသိၿမင္မႈဟာ အသက္ရွင္က်န္ရစ္ၿခင္းရဲ႕ လွ်ိဳ႕ ၀ွက္ခ်က္ပဲ။

Ben Okri ရဲ႕ Astonishing the Gods ထဲက စာပိုဒ္ေလးတစ္ခုကို ဆီေလ်ာ္ေအာင္ ဘာသာၿပန္ထားပါတယ္။

ေက်းဇူးတင္စြာၿဖင့္
yu ya