Pages

Thursday, September 17, 2009

“ ေနရာထိုင္ခင္း၌ ေအးခဲၿခင္း ”

သဘာ၀ေလာကၾကီးထဲမွာ ကၽြန္ေတာ္အတြက္ ခင္ဗ်ားတို႔အတြက္ ဒါမွမဟုတ္ ၾကမ္းပိုးတစ္ေကာင္၊ ငွက္တစ္ေကာင္အတြက္ ေနရာတစ္ေနရာဟာ အၿမဲလိုအပ္ေနပါတယ္။ ေၿခသလံုးအိမ္တိုင္သမားေတြ အတြက္ေတာင္ လမ္းမေတြေပၚက အလြတ္ေတြက စကၠန္႔တိုင္း ခဏတိုင္းအတြက္ ေနရာေတြ ေပးေနရတယ္ေလ။ ယုတ္စြအဆံုး MRT Station မွာ ေစာင့္ေနရတာကစလို႔ ေပါင္မုန္႔၀ယ္ဖို႔ တန္းစီေနရသည့္တိုင္ေအာင္ ကၽြန္ေတာ္တို႔ ေနရာတစ္ေနရာ ရွိေနရတယ္၊ အလြတ္တစ္ခုေတာ့ ကၽြန္ေတာ္တို႔ ရေနတာပဲမဟုတ္လား။

ခင္ဗ်ားအေနအထားနဲ႔ စိတ္ခံစားမႈအပါအ၀င္ေပါ့ဗ်ာ ဘယ္ေလာက္ ေနရာ အက်ယ္အ၀န္းလိုအပ္ပါလဲ။ ကၽြန္ေတာ္အတြက္ကေရာ .. ေတြးၾကည့္ရင္ သိပ္တိက်တဲ့ ကိစၥေတာ့မဟုတ္ဘူး။ စၾက၀ဠာၾကီးဟာ သိပ္က်ယ္လြန္းတယ္ မဟုတ္လား။ ကမာၻဆိုတဲ့ ေနရာမွာ ကၽြန္ေတာ္တို႔ ခြဲတမ္းရတယ္။ ေဟာဒီမွာ လူေတြ၊ ေဟာဒီမွာ ငါးေတြ၊ ေဟာဟိုမွာ ငွက္ေတြ။


ခင္ဗ်ားတို႔ စိတ္ထဲမွာ ဗိသုကာတစ္ေယာက္လို ခင္ဗ်ားရဲ႕ ေနရာလြတ္ကို ၾကည့္ေနခဲမိေသးလား။ ဘယ္ေနရာကို ဘယ္လိုေပါ့ဗ်ာ၊ ဟိုဟာေတြး ဒီဟာၿဖည့္ေပါ့။ အမ်ိဳးမ်ိဳးေပါ့ဗ်ာ။ ကိုယ္ပိုင္ေနရာလြတ္ေတြ ရွိသေရြ႕ ေပါ့။ ဒီေနရာမွာ မေမ့သင့္တာက ခင္ဗ်ားေနရာနဲ႔ ထိစပ္ေနတဲ့ အၿခားေနရာေတြဟာ ခင္ဗ်ားေနထိုင္မႈကို ထုဆစ္ေနတဲ့ ပတ္၀န္းက်င္ဆိုတာပါပဲ။ ဆိုလိုတာက ခင္ဗ်ားေနရာရယ္ အဲဒီ ပတ္၀န္းက်င္ရယ္ေပါင္းမွ ေနရာထိုင္ခင္း ၿပည့္စံုတယ္လို႔ ယူဆမိတာပါ။ ခင္ဗ်ားကေတာ့ အိမ္ၿခံရယ္ ပရိေဘာဂေတြကို ေနရာထိုင္ခင္းလို႔ သတ္မွတ္မွာပဲ။ ဒါကလည္း တစ္ေယာက္ခ်င္းစီ ကိစၥေပါ့ေလ။

ဒီေတာ့ ပတ္၀န္းက်င္မွာ ခင္ဗ်ားကို အေႏွာက္အယွက္ ၿဖစ္ေကာင္းၿဖစ္ေစမယ့္ အရာေတြ ရွိေကာင္းရွိေနမွာပါ။ ကားဟြန္းသံၿဖစ္ၿဖစ္ အသားကင္နံ႔ေတြပဲၿဖစ္ၿဖစ္၊ ေခြးေဟာင္သံပဲၿဖစ္ၿဖစ္ တစ္ခုခုေပါ့၊ ဒါေပမယ့္ ခင္ဗ်ားတို႔ ေမ့ေနေလာက္တာေလးကို ကၽြန္ေတာ္ ေၿပာဦးမယ္၊ အဓိက ကလည္း အဲ့ဒါပဲ။ ခင္ဗ်ားတို႔ ေနရာမွာ က်က်နန စိတ္လိုလက္ရ ေနလို႔ရေနတာ ခင္ဗ်ားတို႔ေနရာထိုင္ခင္းကိစၥပါပဲ။

ခင္ဗ်ားတို႔ ေနထိုင္မႈကို ဘာေတြက ေထာက္ပံေနတာလဲ၊ ေတြးၾကည့္ၿပီးၿပီလား။ ဘေလာ့ေလးေတြ သြားလည္ၿပီး တခစ္ခစ္နဲ႔ သေဘာက်တာပါမယ္၊ ဖြင့္ထားတဲ့ ကြန္ပ်ဴတာက လည္ေနတဲ့ ပန္ကာသံေတြပါမယ္၊ Gtalk ကေန တတုန္တုန္ၿမည္လာတဲ့ chatting အသံေတြပါမယ္။ ခပ္လွမ္းလွမ္းက သီခ်င္းသံေတြ ပါခ်င္ပါမယ္၊ တစ္ခါတစ္ရံမ်ား မိုးရြာလို႔ ေရက်သံကေတာင္ ခင္ဗ်ားေကာ္ဖီပူပူေလးကို အရသာ ထပ္ၿဖည့္လိုက္ေသးတယ္မဟုတ္လား။ ခင္ဗ်ားသတိမရဘဲနဲ႔ေတာ့ ဒါေတြဟာ သိပ္သိသာတာခ်ည္းေတာ့ မဟုတ္ပါဘူး။ ကၽြန္ေတာ္အတြက္ေတာ့ အဲဒါေတြမရွိဘဲနဲ႔ ေနဖို႔ သိပ္မလြယ္ဘူး။ အဆိုးဆံုးေတြထဲမွာေတာင္ မထင္ရွားႏိုင္တဲ့ အေသးအမႊားေလးေတြဟာ တန္ဖိုးၾကီးတယ္လို႔ ၿမင္တယ္ေလ။ ရြဲ႕ ေစာင္းသြားေအာင္ေတာ့ သိပ္ခ်ဲ႕ ၾကည့္စရာေတာ့ မလိုဘူးေပါ့ဗ်ာ။

ကၽြန္ေတာ္ ေနထိုင္မႈထဲ အေတာ္ေလး မရိုးမရြၿဖစ္ရတဲ့ေန႔ေလးကို သတိရေသးတယ္။ ကၽြန္ေတာ္ဟာ ထိုင္တယ္ထတယ္၊ လမ္းေလွ်ာက္တယ္၊ စာဖတ္တယ္၊ ေတြးတယ္၊ အိပ္တယ္၊ ဒါပံုမွန္ပဲ။ ထူးၿခားတာေတာ့ မရွိဘူး။ ေနရာထိုင္ခင္း တစ္ခုထဲမွာေနတယ္။ တစ္ေန႔ေတာ့ ကၽြန္ေတာ့္မလွမ္းမကမ္း ၿမင္ကြင္းမွာ ကၽြန္ေတာ္ရရွိထားတဲ့ အေရာင္ေလးေပ်ာက္ကြယ္သြားတယ္။ ယိမ္းယိမ္းႏြဲ႔ႏြဲ႔ ၿမက္ခင္းစုေလးေပါ့။ သူဆီက အသံေတြလည္း ရခဲ့တယ္လို႔ ယံုၾကည္ထားတဲ့ ၿမက္ပင္ကေလးေတြေပါ့။ မရွိေတာ့ဘူး။ ေၿမစာေၿမခဲေလးေတြပဲ က်န္ရစ္ခဲ့တယ္။ ဒါ ဘာအတြက္မွ ထူးဆန္းမွာေတာ့ မဟုတ္ဘူးေပါ့။ ဒါေပမယ့္ အဲဒီတစ္ေန႔လံုး ဘယ္လိုမွ ေနလို႔မရဘူး၊ သြားကိုက္ေနသလိုလို၊ ေခါင္းအံုေနသလိုလို။ တစ္ခုခုလိုအပ္လာၿပီဆိုရင္ ေသးေသးေလးကအစ ကိုယ့္ဘ၀နဲ႔ ဆိုင္တာခ်ည္းပဲလို႔ ထင္ၾကတာပဲေနာ္။ အဲဒီေန႔ ဘာမွကို လုပ္လို႔မရဘူး။ ေတြးလို႔မရဘူး။ စာဖတ္လို႔မရဘူး။ အဲဒီ ဘာမွ မဟုတ္တဲ့ ၿမက္ပင္ေလးေတြ အကူအညီနဲ႔ ေနထိုင္ေနရတာေတာ့မဟုတ္ဘူး။ ဒါေပမယ့္ သက္ဆိုင္ေနခဲ့မွန္းေတာ့ ဘာမွ မရွိေတာ့တဲ့ ေနရာအလြတ္ကေလးကို ရင္ဆိုင္မိလိုက္မွ သိလိုက္ ခံစားလိုက္ရတယ္။ ေနာက္တစ္ေန႔ ၿပန္လာစိုက္သြားတာ ေတြ႔ေတာ့မွ နည္းနည္းေနသာထိုင္သာ ရွိသြားတယ္။ အဲဒါပါပဲ။

ညေနေရာင္ေတာက္ေနတဲ့တိမ္ေတြက ခင္ဗ်ားကို ၿမဴဆြယ္လို႔မရရင္ေတာင္၊ လေရာင္က ခင္ဗ်ားစိတ္ကို ဆြလို႔မရသည့္တိုင္ေအာင္၊ တတုန္တုန္ၿမည္ေနတဲ့ Gtalk ကလူေတြကို မခ်က္ခ်င္သည့္တိုင္ေအာင္ ခင္ဗ်ားပတ္၀န္းက်င္မွာ ခင္ဗ်ားေနထိုင္မႈကို ေထာက္ပံ့ေပးေနတဲ့ ေနရာထိုင္ခင္းရွိေနမွာပါ။ ဒါမွ မဟုတ္ရင္ေတာ့ ခင္ဗ်ားသြားထဲမွာ မရိုးမရြေလး ၿဖစ္ေနမလားပဲ။ ဒါမွ မဟုတ္ ခင္ဗ်ား လက္လွမ္းမမွီႏိုင္တဲ့ ခင္ဗ်ား ရဲ႕ ေနာက္ေက်ာတစ္ေနရာမွာ ယားစိစိေတာ့ ၿဖစ္ေနဦးမယ္။

ဘာပဲၿဖစ္ၿဖစ္ ခင္ဗ်ားဟာ ေနရာတစ္ေနရာမဟုတ္ တစ္ေနရာမွာ အၿမဲရွိေနမွာပဲ မဟုတ္လား။

ဆႏၵမြန္ၿဖင့္
yu ya

18 comments:

ေဇာင္း said...

ေသခ်ာတယ္ ကိုယုယ က်ေနာ္တို႕လည္း ေနရာကိုယ္စီမွာ ရွိေနၾကတယ္ဗ်..
ဒါေပမဲ့ ရရွိထားတဲ့ေနရာက ျမက္ပင္ေလးေတြ မရွိတဲ့အခ်ိန္မွာ စိတ္ထဲတစ္မ်ုဳိးခံစားရသလို
ယားက်ိက်ိေလးျဖစ္ေန၏ :D

yangonthar said...

ရွိေနတုန္း မသိေပမယ့္ မရွိတဲ့အခါ ေပ်ာက္သြား တဲ့အခါ သူ ့ရဲ ့တည္ရိွျခင္းဟာ ထင္ရွားလာၾက တယ္ အိမ္ေနရာ အသံတစ္ခု အၾကားတစ္ခု အျမင္တစ္ခု ေနာက္ ကုိယ္သတိမထားမိတဲ့ ေမ့ ေလ်ာ့ေနတဲ့ လူသားတစ္ေယာက္ ဟုတ္တယ္ အစ္ကုိရ အင္မတန္ သတိခ်ပ္စရာေကာင္းတယ္
အေတြးေလးအတြက္ ေက်းဇူး
ေလးစားခင္မင္လွ်က္
ရန္ကုန္သား :)))))

kiki said...

ဟုတ္ပ ေနရာေလး တေနရာ ဆိုတာ ဟာ ရုပ္ခႏၶာ အိုးစားမကြဲၾကေသးတဲ ့လူတိုင္းအတြက္ ရွိၾကရတာ ။ဒါကိုေတာ့ ဘယ္သူမွ လာလုယူလို ့မရနုိင္ပါဘူး ေလ ။

ေတြးတတ္ပါေပ့ ကိုယုယ ေရ ။

( ယံုၾကည္ထားတဲ့ ၿမက္ပင္ကေလးေတြေပါ့။ မရွိေတာ့ဘူး။ ေၿမစာေၿမခဲေလးေတြပဲ က်န္ရစ္ခဲ့တယ္........
ေနာက္တစ္ေန႔ ၿပန္လာစိုက္သြားတာ ေတြ႔ေတာ့မွ နည္းနည္းေနသာထိုင္သာ ရွိသြားတယ္။ ......)

ဪ ..ကို ယုယ တေယာက္ ေတာ့
facebook က farm town ထဲ လယ္မ်ားစိုက္ေနသလားလို ့
ဖြားကိက ေတြးမိလိုက္တယ္ .... း)

Shinlay said...

ေနရာေလးတခု႐ွိေနလို ့သာေပါ့၊ မႀကိဳက္တာေလးေတြ
႐ွိေပမဲ့ ေနစရာေလး႐ွိေနတာကိုပဲ ေက်းဇူးတင္ေနရတာ။

ဝက္ဝံေလး said...

ေတြ႕လား ကုိယုယ ဖြားကိ တေယာက္ေလ သူပဲ လယ္စုိက္ေနျပီးေတာ႔ သူမ်ားကုိ လယ္စုိက္ေနလား တဲ႔ ဟြင္းးး နာဦးမယ္ ေျပာခ်င္ဘူး

ေရးထားတာေလးေတြ ဖတ္သြားတယ္သိလား ျမင္ေနက် မျမင္ရေတာ႔ ေနသားမက်ေသးတာ ေနမွာေပါ႕ ကုိယုယရ ျမက္ပင္ကိစၥ ေျပာပါတယ္ ဟိဟိ

ကာရံဆူး said...

ကိုယုယေရ...ဗဒင္ရဲ ့ေနရာလား..အာဇာနည္ရဲ ့ေနရာလား ဟိဟိ..ထြန္းအိျႏၵာဗိုရဲ ့ေနရာေလးတစ္ခုလား...ေနရာ ေနရာ...အေတြးေလး ေကာင္းတယ္...ကိုယုယေရ...ခ်ီးက်ဴးထိုက္ပါေပတယ္...

လသာည said...

ကိုယုယေရ.မသိလိုက္မသိဘာသာ ျဖစ္ေနတဲ့ အရာေတြကို ျမင္သာေအာင္ တင္ျပသြားတာ ေတာ္ေတာ္ေကာင္းတယ္။
“တစ္ခါတစ္ရံမ်ား မိုးရြာလို႔ ေရက်သံကေတာင္ ခင္ဗ်ားေကာ္ဖီပူပူေလးကို အရသာ ထပ္ၿဖည့္လိုက္ေသးတယ္မဟုတ္လား။”

ဟုတ္တယ္။ ပစ္ခတ္ေထာက္ခံတယ္..။ ေနရာထိုင္ခင္းေလးကို အရင္ထက္ ပိုတန္ဖိုးထားေတာ့မယ္.. အေတြးသစ္တစ္ခုအတြက္ ေက်းဇူးေနာ္

ပုံ့မေ said...

အင္း...ေနရာ...

တစံုတခုရဲ့ ျဖစ္တည္မႈက အျခားအရာေတြကို ေထာက္ပံ့ေပးေနတာမ်ိဳးေပါ့။ ေသးႏုပ္ေပမဲ့ သူရဲ့ ဖြဲ ့တည္မႈက ကိုယ့္အတြက္ေတာ့ အေရးႀကီးေနတတ္ပါတယ္။

ဒါေပမဲ့ ဒါေတြကို အခ်ိန္လြန္မွ ေနာင္တနဲ ့သတိရတမ္းတမိတတ္ႀကတယ္။

ဒါကလဲ စိတ္သေဘာသဘာဝပဲ ထင္ပါတယ္ အစ္ကိုယုယေရ။

မပိုင္ဆိုင္ႏိုင္ ဆံုးရႈံးသြားမွ အဲဒီအရာ တည္ရိွမႈကို ႏွေျမာတသစိတ္ ႀကီးထြားလာတာ ဓမၼတာပါပဲ။

ခင္တဲ့

minthant2009 said...

ေနရာဆို ကိုဗဒင္..ရဲ ့ေနရာကိုသတိရတယ္..ဟဲဟဲ..

Unknown said...

အစ္ကိုေရ...
အေတြးအျမင္ေလးေတြ ဆန္းသစ္လွပါဘိ..
တစ္ခါမွ မေတြးဘူးေသးတဲ႔ စဥ္းစားစရာေလးေတြ သတိျပဳစရာေလးေတြ ရရိွေစပါတယ္...
ေက်းဇူးပါ အစ္ကို
ခင္မင္ေလးစားလွ်က္
ႏွင္းေဟမာ

rose of sharon said...

ကိုယ္႔ေနရာေလးမွာ ကိုယ္႔တန္ဖိုးကို ထိန္းသိန္းရင္း ေန ေနရတာ ၾကာၿပီဘဲ....

မယ္႔ကိုး said...

ေရးပံုေလး ႀကိဳက္ပါတယ္ ကိုယုယေရ...အေတြးကလည္း ေကာင္းလိုက္တာ။

စည္သူ said...

ဟုတ္တယ္ ကိုယုယေရ..

သတိမထားမိေတာ့ မသိဘူးေလ..
ဒါေပမယ့္ မရွိေတာ့မွ တန္ဘုိးရွိမွန္းသိတတ္က်တယ္

ေအးဗ်ာ .. အခုလို အသိေပးလိုက္တာ ေက်းဇူးတင္ပါတယ္ ကိုယုယ..

ခင္မင္စြာျဖင့္
စည္သူ။

မိုးစက္အိမ္ said...

အစ္ကိုဒီပို.စ္ေလးကို ကြ်န္ေတာ္ဖတ္ရတာ အမွန္
အတိုင္းေၿပာရရင္ အစ္ကိုေၿပာေနတဲ. အေၾကာင္း
အရာေလးထက္ အစ္ကိုစာေရးတဲ. အေရးအသား
ကိုပိုႏွစ္သက္မိပါတယ္ ... စာေရးေကာင္းတယ္ဗ်ာ ...

Yu Ya said...

ေဟာဗ်ာ..ကၽြန္ေတာ္ရဲ႕ ပထမဦးဆံုး ေပါက္ေပါက္ရွာရွာေရးနည္းကို ကိုမိုးစက္အိမ္က ၾကံၾကံဖန္ဖန္လာခ်ီးက်ဴးသြားပါလားဗ်ာ..။

jr.lwinoo said...

ကုိယုယေရ.. ဖတ္လို႔ေကာင္းလိုက္တာ..
ဟုတ္ပါရဲ႔.. တခါတေလေတာ့လည္း ကိုယ့္ျဖစ္တည္မႈ/တည္ရွိမႈ ကို ေမ့ေလ်ာ့ေနမိတယ္။
း)

ၾကည္ျဖဴပိုင္ said...

အေတြးေကာင္းေလးနဲ႔ေရးထားတဲ့ေနရာေလး
:)

Angel Shaper said...

ေတြးတတ္လိုက္တာ ကိုယုႀကီးကလဲ။ ဟိဟိ
ေနရာေလးတစ္ခုေတာ့ လံုျခံဳေနဆဲပါေလ။