ေရာက္မိပါေသာ NTU Convocation 2009

ကၽြန္ေတာ္ရဲ႕ ဘ၀မွာ ဘြဲ႔ႏွင္းသဘင္ခန္းမဆိုတာကို ပထမဦးဆံုးအၾကိမ္အၿဖစ္ က်က်နန တက္ေရာက္ဖူးတာပါ။

ကၽြန္ေတာ္တို႔ရဲ႕ နည္းပညာတကၠသိုလ္ ဘြဲႏွင္းသဘင္က်င္းပခ်ိန္ ၂၀၀၄ ခုႏွစ္ ဧၿပီလတုန္းက....။ TOEFL အတြက္ USIS မွာ သင္တန္းတက္ေနရင္း ေနာက္ဆံုးစာေမးပြဲ တစ္ခုနဲ႔ သြားေရာက္တိုက္ဆိုင္ေနတာေၾကာင့္ တက္ေရာက္ယူပါမည္လို႔ Form ၿဖည့္ထားေသာ္လည္းပဲ လြဲေခ်ာ္ခဲ့ရဘူးပါတယ္။ အဲဒီတုန္းကေတာ့ သူငယ္ခ်င္းေတြ တက္ေရာက္ယူခဲ့တာကို အိမ္ၿပန္ေရာက္မွပဲ ေအးေအးေဆးေဆး ေမးၿဖစ္ခဲ့ပါတယ္။ သူတို႔ ေၿပာၿပခဲ့ပံုအရနဲ႔၊ အၿပိဳင္အဆိုင္ ဓာတ္ပံုရိုက္ခ်က္ေတြၾကည့္ရခ်က္အရေတာ့ အပူေၾကာက္တဲ့ ကၽြန္ေတာ္အတြက္ေတာ့ မစဥ္းစားတတ္ေလာက္ေအာင္ပါပဲ။ ဒါနဲ႔ပဲ ဘြဲ႔လက္မွတ္ေလးကို ၾကိဳကုန္းေက်ာင္းမွာ သြားထုတ္ယူၿပီး သိမ္းထားခဲ့ရတာပါပဲ။ ဘြဲ႔ႏွင္းသဘင္ခန္းမဆိုတာ ၀မ္းကြဲညီမတစ္ေယာက္ ဘြဲ႔လာယူတုန္းက ဓာတ္ပံုသြားရိုက္ေပးတုန္း တစ္ခ်က္ပဲ ေရာက္ခဲ့ဖူးပါတယ္။ ဘြဲ႔ႏွင္းသဘင္ခန္းမဆိုတာ ကၽြန္ေတာ္ရဲ႕ ခပ္လွမ္းလွမ္းမွာသာ ရွိေနခဲ့တာပါ။

ဒီလိုနဲ႔ 28.07.2009 ေန႔မွာ NTU Convocation 2009 ကို ကၽြန္ေတာ္ မေဟသီ ဘြဲ႔ယူရန္ သူမနဲ႔အတူ Taxi ေလးငွားၿပီး Nanyang Auditorium သို႔ ညေန ၄ နာရီခန္႔မွာ ထြက္လာခဲ့ပါေတာ့သည္။ ဘြဲ႔၀တ္စံုအိတ္ကတစ္ဖက္၊ ဓာတ္ပံုရိုက္ဖို႔ ကင္မရာအိတ္နဲ႔ Tripod က တစ္ဖက္၊ အလုပ္ကိုၿဖစ္ေန ေတာ့တာပါပဲ။ ေက်ာင္းလည္းေရာက္ေရာ။ အားပါး... လူေတြအမ်ားၾကီးပဲ... ။ ဓာတ္ပံုေတြ အၿပိဳင္အဆိုင္ ရိုက္ေနၾကတာ..။ ကၽြန္ေတာ္လည္း ကင္မရာကို White Balance ေတြ၊ Shutter Speed ေတြဘာေတြ စမ္းၿပီး ကၽြန္ေတာ္မေဟသီကို တေဖ်ာင္းေဖ်ာင္း နဲ႔ေနေအာင္ ရိုက္ေတာ့တာပဲ (ဓာတ္ပံု..ကိုေၿပာတာေနာ္)။ ဓာတ္ပံုေတြအားလံုး ၄၉၉ ပံုေတာင္ရိုက္ခဲ့တာ။ ကြန္ပ်ဴတာထဲ မနည္းသြင္းရတယ္ ..မ၀င္ခ်င္ဘူးလုပ္ေနလို႔..။

ဓာတ္ပံုေတြလည္း ရိုက္ရင္း ၅နာရီေလာက္မွာ ခန္းမထဲ၀င္ဖို႔ ကၽြန္ေတာ္မေဟသီက Register သြားလုပ္ရပါ ေတာ့တယ္။ ကၽြန္ေတာ္အတြက္ကေတာ့ Register လုပ္စရာမလိုဘူး။ ၀င္ဖို႔ လက္မွတ္ကေလးကို လြန္ခဲ့တဲ့ ႏွစ္ပတ္ေလာက္ကတည္းက စာတုိက္ကေန (၂)ေယာက္စာ ပို႔ထားလို႔ ရၿပီးသား။ ခန္းမထဲအ၀င္လမ္းေလးမွာ ကၽြန္ေတာ္မေဟသီေတာ့ ဘယ္လိုေနလဲမသိဘူး.. ကၽြန္ေတာ္ကေတာ့ ရင္ေတြခုန္လာတယ္ဗ်ာ... ခန္းမအ၀င္က ပ်ဴငွာစြာၾကိဳဆိုေနတဲ့ ဧည့္ၾကိဳေကာင္မေလးေတြေၾကာင့္ မဟုတ္တာ ေသခ်ာပါတယ္။ အဟီး..။



ခန္းမထဲလည္း လူေတြၿပည့္လို႔ ၅ နာရီ ခြဲေက်ာ္ေက်ာ္မွာ NTU ရဲ႕ President နဲ႔တကြ သက္ဆိုင္ရာ Professor ေတြ ခန္းမထဲ ၀င္လာၿပီၿဖစ္ပါ၍ မတ္တတ္ရပ္ၿပီး ၾကိဳဆိုဖို႔ Announce လုပ္တာကို ၾကားလိုက္ရပါေတာ့တယ္။ President နဲ႔ Professor ေတြ ေနရာယူအၿပီးမွာ စင္ကာပူႏိုင္ငံေတာ္သီခ်င္းသံကို စတင္ၾကားရပါေတာ့တယ္။ သီခ်င္းၿပီးဆံုးလို႔ President က အခန္းအနားစတင္ၿပီၿဖစ္ေၾကာင္း ေၾကၿငာၿပီးတာနဲ႔တၿပိဳင္ EEE ရဲ႕ Dean ကေနၿပီး မိန္႔ခြန္းေၿပာပါတယ္။ မိနစ္ ၂၀ ေလာက္စကားေတြ ေၿပာအၿပီးမွာ Ph.D ကို ဘြဲ႔စတင္ ေပးအပ္ပါေတာ့တယ္။ ေနာက္ၿပီး Master ေတြ။Master ေတြေပးလို႔ တစ္၀က္ေလာက္လည္းရွိေရာ ဘြဲ႔ေပးအပ္တာကို ခဏတာရပ္နားၿပီးေတာ့ ေဖ်ာ္ေၿဖေရးအစီအစဥ္တစ္ခုကို ၁၀ မိနစ္ခန္႔ စတင္ပါေတာ့တယ္။ တရုတ္ရိုးရာ ေစာင္းတီးကြက္ေလးတစ္ခုကို တရုတ္မေလးတစ္ေယာက္က ကၽြမ္းကၽြမ္းက်င္က်င္ တီးၿပ ေၿဖေဖ်ာ္သြားပါတယ္။



ဒီမွာ အလ်င္းသင့္လို႔ တစ္ခုေလာက္ေၿပာခ်င္တယ္ဗ်ာ။ အမည္နာမဆိုတာနဲ႔ ပက္သက္ၿပီးေတာ့ပါ။ Announcer လုပ္တဲ့ Professor က ၿမန္မာနာမည္ေတြကို တစ္ေယာက္မွ ပီေအာင္ မဖတ္ႏိုင္ဘူးဆိုတာကို ေတြ႔ရသလို၊ အရမ္းနဲ႔ ရွည္တဲ့ အိႏၵိယနာမည္ေတြ လည္း အမ်ားၾကီး ၾကားရပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ္ေတြ႔ရသေလာက္ ဘြဲ႔ယူတဲ့သူရဲ႕ ထက္၀က္ေက်ာ္ဟာ အိႏၵိယေတြမ်ားပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ Announcer လုပ္တဲ့ Professor ရဲ႕ လွ်ာေတာ့ ဘယ္လိုေနမလဲမသိဘူး.. နည္းနည္းေလာက္လိုက္ဆိုခဲ့တဲ့ ကၽြန္ေတာ္လွ်ာေတာ့ ဒီကေန႔ထိေအာင္ကို လိပ္ေနေသးတယ္..အဟီး။ ၿမန္မာနာမည္ေတြေခၚလိုက္လို႔ ၾကားရတဲ့အသံက ရီစရာေကာင္းေနရင္ တခ်ိဳ႕ တရုတ္ေတြက ရီၾကပါတယ္။ အိႏၵိယနာမည္ အရွည္ၾကီးေတြ ေခၚလိုက္ရင္လည္း တရုတ္ေတြက ရီၿပန္ေရာ။ အစပိုင္းကေတာ့ ကိုယ္လည္း ေရာၿပီး လိုက္ရီေနတာပါ။ ေနာက္ေတာ့မွ အခ်ဥ္ေပါက္လာၿပီး ခပ္တည္တည္ေနလိုက္ေတာ့မွ ေဘးက တရုတ္က ၿငိမ္သြားေရာ။

ဒါနဲ႔ပဲ အားလံုးလည္း ဘြဲ႔ယူအၿပီး ထူးထူးၿခားၿခား အစီအစဥ္ေလးတစ္ခုအၿဖစ္ Ph.D ဘြဲ႔ရ တရုတ္မေလး တစ္ေယာက္က သူ႔ရဲ႕ (၇) ႏွစ္တာ NTU တြင္ ပညာဆည္းပူးခဲ့ေသာ အေတြ႔အၾကံဳမ်ားနဲ႔ ေက်းဇူးတင္စကားေၿပာၾကားၿပီး သူမရဲ႕ သူငယ္ခ်င္း ၃ ေယာက္နဲ႔အတူ Vitamin C ရဲ႕ Graduation Song သီခ်င္းကို သံၿပိဳင္သီဆိုသြားၾကပါတယ္။ အခမ္းအနားအၿပီးမွာ President နဲ႔ Professor မ်ား ၿပန္လည္ ထြက္ခြာသြားအၿပီးမွာ ေၾကၿငာလာတဲ့အသံတစ္ခုေၾကာင့္ ကၽြန္ေတာ္အံအားသင့္သြားခဲ့ရပါတယ္။ “လူၾကီးမင္းတို႔ခင္ဗ်ာ... အားလံုးပဲ Buffet သံုးေဆာင္ရန္ဖိတ္ၾကားအပ္ပါသည္..”တဲ့။ ဒါနဲ႔ပဲ ဘြဲ႔ႏွင္းသဘင္ ခန္းမထဲက ၿပန္ထြက္လာကာ ဓာတ္ပံုအခ်ိဳ႕ ရိုက္ၿပီး Buffet ခမ္းမထဲကို ၀င္ခဲ့ပါေတာ့တယ္။

Buffet စားေနၾကတဲ့သူေတြကို ဓာတ္ပံုေတြ ခိုးရိုက္ခဲ့တယ္ဗ်။ တစ္ခ်ိဳ႕ ဆိုရင္ ပလုတ္ပေလာင္းစားေနတဲ့ပံုေတြ၊ တစ္ခ်ိဳ႕ ကဆိုရင္ ပန္းကန္ထဲ အၿပည့္အေမာက္ထည့္ထားတဲ့ပံုေတြ အမ်ားၾကီးပဲ အဟီး.. ။ သိရင္ စိတ္ဆိုၾကမယ္နဲ႔တူတယ္။ Buffet စာၿပီးေတာ့ ကၽြန္ေတာ္မေဟသီက သူမရဲ႕ သူငယ္ခ်င္းေတြနဲ႔ ဓာတ္ပံုရိုက္ခ်င္တယ္ဆိုလို႔ လိုက္ရိုက္ေပးၿပီး ည (၉)ေက်ာ္ေက်ာ္ေလာက္မွာ NTU ကေနၿပီး ၿပန္လည္ ထြက္ခြာလာခဲ့ပါေတာ့တယ္။

ကိုယ္တိုင္ဘယ္ေတာ့မ်ား တက္ခြင့္ရမလဲဆိုတာေတြးရင္း... Choa Chu Kang သို႔။

ေက်းဇူးတင္စြာၿဖင့္
yu ya

Esplanade Night Scene (Part II)

ဒုတိယ အၾကိမ္ေၿမာက္ လက္ေဆာ့ထားေသာ ပံုမ်ား ၿဖစ္ပါသည္။



Esplanade Night Scene (PartII) - 1



Esplanade Night Scene (PartII) - 2



Esplanade Night Scene (PartII) - 3



Esplanade Night Scene (PartII) - 4



Esplanade Night Scene (PartII) - 5



Esplanade Night Scene (PartII) - 6



Esplanade Night Scene (PartII) - 7



Esplanade Night Scene (PartII) - 8


Camera : Nikon D90
Lens : AF-S DX NIKKOR 18-105mm f/3.5-5.6G ED VR
Exposure : 15 sec (15)
Aperture : f/11
ISO Speed: 200
Exposure Program: Shutter Priority
Flash : Flash did not fire

ေက်းဇူးတင္စြာၿဖင့္
yu ya

အလည္ဗဟိုကို ရွာေဖြၿခင္း

တကယ္လို႔မ်ား......
“ယံုၾကည္မႈ၊ ေပ်ာ္ရႊင္မႈအရသာ နဲ႔ ခ်စ္ၿခင္းေမတၱာ” ေတြကို ရွာေဖြၾကမယ္လို႔ အသိစိတ္က ေပၚလာခဲ့မယ္ဆိုရင္ စက္၀ုိင္းရဲ႔ အနား၀န္းေတြၿဖစ္တဲ့ “ေပ်ာ္ရႊင္ၿခင္း၊ ရံႈးနိမ့္ၿခင္း၊ ဆင္းရဲဒုကၡ၊ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္” အစရွိေသာ ႏွလံုးသားရဲ႕ အေပၚယံ ခံစားခ်က္မ်ားမွသည္ ႏွလံုးသားရဲ႕ အလည္ဗဟိုဆီသို႔ တစိုက္မတ္မတ္ ေရႊ႕႔ လ်ားေပးရမွာေပါ့။

ႏွလံုးသားရဲ႕ ဖန္တီးႏိုင္စြမ္းဆိုတာ သူ႔ရဲ႕ အလယ္ဗဟိုမွာသာ ေတြ႔ရမွာပါ။ ႏွလံုးသားတစ္ခုလံုးကို ေမာင္းႏွင္တဲ့ စြမ္းအင္ကလည္း အဲဒီ အလည္ဗဟိုမွာပဲ ရွိတယ္ဆိုတာ လွ်ိဳ႕ ၀ွက္ခ်က္မဟုတ္တဲ့ လွ်ိဳ႕ ၀ွက္ခ်က္တစ္ခုဆိုေတာ့ ဘယ္သူ႔မွ ေလွ်ာက္မေၿပာၾကပါနဲ႔ေနာ္။

ေက်းဇူးတင္စြာၿဖင့္
yu ya

ေခါင္းစဥ္ေပ်ာက္ေနေသာ သီခ်င္းတစ္ပုဒ္

“...အလင္းႏွစ္သန္းေပါင္းမ်ားစြာ
ငါနဲ႔ ငါ့ဘ၀ေ၀းကြာ
အတၱတစ္ခုနဲ႔ အတၱကို ၿပန္မွ်...” (ငါ့ကို ငါက ရႈံ႕ ခ်၊ ငါ့ကို ငါပဲအားက်)

“...အဆံုးအစမသိတဲ့ခရီးမွာ
လမ္းၿပသံုးသပ္မယ့္ကမာၻ
ေလာကၿပင္းသက္မ်ားထဲ ငါဘယ္မွာ...” (ငါ့ကို ငါက ရႈံ႕ ခ်၊ ငါ့ကို ငါပဲအားက်)

“...ငါတည္ေဆာက္ခဲ့ရသမွ် (ၿပန္ၿပီးၿဖိဳခ်)
ငါတည္ေထာင္ခဲ့ရသမွ် (ငါစြန္႔လႊတ္လိုက္ရ)
ငါသင္ၾကားခဲ့ရသမွ် (ငါေမ့ဖို႔ၾကိဳးစား)
ငါမရွိ၊ ငါမသိ၊ ငါ၏ ငါ့အမွားမ်ားူု....
ငါသိပ္မသိေသာ (ငါ့ရဲ႕ ေနာက္တစ္ေယာက္က..)
ငါနားမလည္ေသာ (ငါ့ရဲ႕ ဒႆက...)
ငါအကၽြမ္းမ၀င္ေသာ ငါ့မွာ...
(ငါ့ကို ငါက ရႈံ႕ ခ်၊ ငါ့ကို ငါပဲအားက်)
ငါေပ်က္ေနဆဲ (ငါ့ရဲ႕ အနီးဆံုးက...)
ငါလိုက္ရွာဆဲ (ငါ့ရဲ႕ အေ၀းဆံုးက...)
ငါနဲ႔ ငါၾကား ဗ်ာမ်ားေနဆဲငါ....”

“...လူ႔ကလက္စီးမ်ားအတြင္းမွာ
ေဇာစိတ္တို႔ တဖ်တ္ဖ်တ္ခါ
အတၱတစ္ခုက အတၱကိုေစစား...” (ငါ့ကို ငါက ရႈံ႕ ခ်၊ ငါ့ကို ငါပဲအားက်)

“...မီးမ်ားနဲ႔ ကင္းေ၀းရာ
ငါမီးထြန္းၿပီးေတာ့ လိုက္ရွာ
လြမ္းအားၿပင္းခ်က္မ်ာထဲ ငါဘယ္မွာ...” (ငါ့ကို ငါက ရႈံ႕ ခ်၊ ငါ့ကို ငါပဲအားက်)

“...ငါတည္ေဆာက္ခဲ့ရသမွ် (ၿပန္ၿပီးၿဖိဳခ်)
ငါတည္ေထာင္ခဲ့ရသမွ် (ငါစြန္႔လႊတ္လိုက္ရ)
ငါသင္ၾကားခဲ့ရသမွ် (ငါေမ့ဖို႔ၾကိဳးစား)
ငါမရွိ၊ ငါမသိ၊ ငါ၏ ငါ့အမွားမ်ားူု....
ငါသိပ္မသိေသာ (ငါ့ရဲ႕ ေနာက္တစ္ေယာက္က..)
ငါနားမလည္ေသာ (ငါ့ရဲ႕ ဒႆက...)
ငါအကၽြမ္းမ၀င္ေသာ ငါ့မွာ...
(ငါ့ကို ငါက ရႈံ႕ ခ်၊ ငါ့ကို ငါပဲအားက်)
ငါေပ်က္ေနဆဲ (ငါ့ရဲ႕ အနီးဆံုးက...)
ငါလိုက္ရွာဆဲ (ငါ့ရဲ႕ အေ၀းဆံုးက...)
ငါနဲ႔ ငါၾကား ဗ်ာမ်ားေနဆဲငါ....”

*** ကဗ်ာမဟုတ္ပါဘူး။ အရမ္းနဲ႔ ၾကိဳက္မိပါေသာ သီခ်င္းတစ္ပုဒ္ရဲ႕ Lyrics ေတြပါ။ ေရးဖြဲ႔သူကုိ မသိေပမယ့္ သီဆိုသူကေတာ့ ငွက္ကေလး (ဘေလာ့ဂါ) နဲ႔ ဘာေတာ္မလဲ စဥ္းစားေနမိတယ္..အဟီး။ သီခ်င္းေခါင္းစဥ္လည္း ေပ်ာက္ေနပါတယ္။

သီခ်င္းသံစဥ္က အနည္းငယ္ ဆူညံတဲ့ဘက္ကို ေရာက္ေနေပမယ့္ စာသားေတြကိုေတာ့ အင္မတန္မွ ႏွစ္ၿခိဳက္မိပါတယ္။ အဆိုေတာ္ရဲ႕ ဆိုဟန္ကေတာ့ ေၿပာစရာမလိုေလာက္ေအာင္ကို ေၿပာင္ေၿမာက္လွပါတယ္။ ေၿပာင္ေၿမာက္ဆို သူက ကၽြန္ေတာ္တို႔ အင္မတန္မွ ႏွစ္သက္တဲ့ အဆိုေတာ္ R ဇာနည္ရဲ႕ ဆရာရင္းလည္း ၿဖစ္ခဲ့တယ္လို႔ ဖတ္ဖူးပါတယ္။

သီခ်င္းနားေထာင္ၾကည့္ခ်င္ရင္ေတာ့ ကၽြန္ေတာ္ရဲ႕ My Favourite Songs မ်ားထဲမွာ ရွာၾကည့္လို႔ရပါတယ္။

ေက်းဇူးတင္စြာၿဖင့္
yu ya

လူမႈစြမ္းေဆာင္ရည္ဆိုသည္...

ပရင္စတန္ ဘာသာေရးေက်ာင္းမွာ ၿဖစ္ပါတယ္။ ေက်ာင္းသား ၄၀ ဟာ တရားေဟာၿပိဳင္ပြဲအတြက္ ေစာင့္ဆိုင္း ေနၾကတယ္။ ေက်ာင္းသားတစ္၀က္ကို သမၼာက်မ္းစာထဲက ေခါင္းစဥ္တခ်ိဳ႕ ေပးထားၿပီး က်န္တစ္၀က္ကိုေတာ့ “ဒုကၡေရာက္သူတို႔ ကူညီနီတိ” (Parable of the Good Samaritan) အေၾကာင္း ေဟာေၿပာဖို႔ တာ၀န္ ေပးထားတယ္။ သူတို႔ဟာ ပရဟိတနဲ႔ ပက္သက္တဲ့ ေလ့လာစမ္းသပ္မႈ တစ္ခုမွာ ပါ၀င္ေနရတယ္ဆိုတာကို ဘယ္သူမွ မသိၾကပါဘူး။

တံခါးေပါက္အ၀င္မွာ လူတစ္ေယာက္ဟာ နာက်င္မႈေၾကာင့္ ညည္းတြားၿပီး ပံုလ်က္သား လဲက်ေနပါတယ္။ ေက်ာင္းသား ၄၀ ထဲက ႏွစ္ဆယ့္ေလးေယာက္ဟာ ညည္းတြားေနတဲ့သူကို အာရံုမေရာက္ဘဲ အသာပဲ ေက်ာ္သြားတယ္။ ဒုကၡေရာက္သူတို႔ကူညီနီတိကို ေလ့က်င့္ထားတဲ့ ေက်ာင္းသားေတြလဲ ဒီထဲမွာ ပါပါတယ္။

ေက်ာင္းသာေတြအတြက္ ဒီေနရာမွာ အခ်ိန္ဟာ အဓိက က်လာပါတယ္။ တရားပြဲအတြက္ အခ်ိန္ေနာက္က် ေနၿပီလို႔ ေတြးထားတဲ့ လူဆယ္ဦးအနက္ တစ္ေယာက္တည္းကပဲ လိုအပ္ေနသူကို ကူညီခဲ့တယ္။ အခ်ိန္ေတြ အမ်ားၾကီးရတဲ့ ဆယ္ဦးထဲမွာေတာ့ ၆ ေယာက္က ကူညီခဲ့ပါတယ္။

ပရဟိတလုပ္ငန္းတစ္ခုၿဖစ္လာဖို႔ လႊမ္းမိုးခ်ယ္လွယ္ေနတဲ့ အခ်က္ေတြအမ်ားၾကီးထဲမွာ “အာရံုစိုက္ဖို႔ အခ်ိန္ရတယ္” ဆိုတဲ့ အလြန္ရိုးစင္းတဲ့ အခ်က္ေလးဟာ အေတာ္အေရးပါေနတာကို ေတြ႔ရပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ္တို႔ဟာ လူတစ္ဦးအေပၚ အခ်ိန္ယူၿပီး အၿပည့္အ၀ အာရံုစိုက္လိုက္တဲ့အခါ ခံစားခ်က္ခ်င္း ႏွီးေႏွာမိၿပီး စာနာမႈရဲ႕ အထြက္အထိပ္ကို ေရာက္လာတတ္တယ္။ အာရံုစိုက္မႈ တစ္ခုကို ေပးဖို႔ဆိုတာမွာ အရည္အခ်င္း၊ ဆႏၵခ်င္း၊ စိတ္၀င္စားမႈခ်င္း တစ္ေယာက္နဲ႔ တစ္ေယာက္ မတူပါဘူး။ ဥပမာ - အေမလုပ္သူက ေဘးနားက တတြတ္တြတ္ဆူတာကို ခံေနရတုန္းမွာပဲ သမီးလုပ္တဲ့ မႈန္ကုတ္ကုတ္ေကာင္မေလးဟာ သူငယ္ခ်င္းနဲ႔ ဖုန္းေၿပာတဲ့ထဲမွာ ခဏေလးအတြင္းမွာပဲ စိတ္ကို စူးစိုက္ထားႏိုင္ခဲ့တယ္။

တရားပြဲအတြက္ စိတ္ေရာက္ေနတဲ့ ေက်ာင္းသားေတြအဖို႔ လူတစ္ဦးကို ကူညီခ်င္တဲ့ဆႏၵ ၿဖစ္မလာတာ၊ စိတ္ၿဖစ္လာတာေတာင္ တကယ္မကူညီႏိုင္တာဟာ သူတို႔အလုပ္မွာ သူတို႔ကိုယ္တိုင္ ၿမဳပ္၀င္ေနၿပီး ပ်ာယာခတ္ ေနလို႔ပဲ ၿဖစ္ပါတယ္။ ကူညီဖို႔ေနေနသာသာ ကိုယ့္ကိုယ္ကိုေတာင္ ပိုင္စိုးပိုင္နင္း သတိမကပ္မိတဲ့ အေၿခအေနၿဖစ္ပါတယ္။

ရႈပ္ေထြးေနတဲ့ ၿမိဳ႕ ေပၚလမ္းေတြမွာ တစ္ေယာက္နဲ႔ တစ္ေယာက္ သတိမမူမိတာ၊ ႏႈတ္မဆက္ႏိုင္တာ၊ မကူညီႏိုင္ တာေတြဟာ အဲဒီလို ၿမဳပ္၀င္သြားတဲ့ “ၿမိဳ႕ ၿပမိန္းေမာမႈ” (Urban Trance) ေၾကာင့္ပဲၿဖစ္တယ္။ ကိစၥမ်ားေၿမာင္ လူတို႔ေဘာင္ရဲ႕ ေစခိုင္းမႈေတြကို ခါးေတာင္းက်ိဳက္မၿဖဳတ္စတမ္း ၾကိဳးပမ္းေနရလို႔ပဲ ၿဖစ္ပါတယ္။ ပရဟိတ စစ္စစ္ကို လုပ္ကိုင္ဖို႔ ခါးေတာင္းက်ိဳက္ထားရတာကို ခဏၿဖဳတ္သင့္သလား။ ဒါမွမဟုတ္ ကုိယ္နဲ႔မဆိုင္ဘူး ကိုယ္မတတ္ဘူးလို႔ ထင္ထားတဲ့ ပရဟိတအမည္ခံ စိတ္လြင့္ေမ်ာမႈေတြကို ေရွာင္ရမွာလားဆိုတာဟာ အေကာင္းဆံုးၿဖစ္ေအာင္ (အတိုးအေလ်ာ့) ညွိယူရမယ့္ ကိစၥပဲ ၿဖစ္ပါတယ္။ ကဗ်ာဆရာတစ္ေယာက္ကေတာ့ ဒါေတြကို “ရႈပ္ေထြးဆူညံ လမ္းေပၚကအသံ”တဲ့။

“လူမႈကြာဟခ်က္” (Social Divides) ဟာလည္း ကၽြန္ေတာ္တို႔ရဲ႕ မ်က္လံုးေတြကို ပိတ္ထားပါတယ္။ အိပ္ရာမဲ့တစ္ေယာက္ ငတ္ၿပတ္ၿပီး လမ္းေပၚမွာ အကူအညီေတာင္းေနတာကို ၿဖတ္သန္းသြားလာေနသူေတြက လ်စ္လ်ဴရႈထားႏိုင္ေပမယ့္ အေ၀းမွာ အ၀တ္အစားသပ္သပ္ရပ္ရပ္နဲ႔ ရႊင္ရႊင္ပ်ပ် ေၿပာေနတဲ့ လူမႈ၀န္ထမ္းမေလး စကားကိုေတာ့ ၀ိုင္းအံု နားေထာင္တတ္ၾကတယ္။ လူေတြရဲ႕ ဓာတ္ခံစိတ္ေပၚမူတည္လို႔ ဒီပံုစံဟာ ေၿပာင္းၿပန္ ၿဖစ္သြားႏိုင္ေပမယ့္ ကၽြန္ေတာ္ဆိုလိုခ်င္တာကေတာ့ ကၽြန္ေတာ္တို႔ရဲ႕ အာရံုေရာက္မႈေတြ၊ ခံစားခ်က္ေတြ၊ စာနာမႈေတြကို လႊမ္းမိုးေနတဲ့ ကၽြန္ေတာ္တို႔ ကိုယ္တိုင္ရဲ႕ ဦးစားေပးမႈေတြ၊ လူမႈေရး၀င္ဆံ့ႏိုင္စြမ္းရွိမႈေတြ စတဲ့ လူမႈစိတ္ပညာဆိုင္ရာ အေၿခခံေတြ ရွိေနတယ္ဆိုတဲ့ အခ်က္ပါပဲ။

ရွင္းရွင္းေလး ေၿပာရမယ္ဆိုရင္ အာရံုစိုက္လိုက္တာဟာ ခံစားခ်က္ ဆက္သြယ္မႈကို ၿဖစ္ေစပါတယ္။ အာရံုေရာက္မႈ မရွိလို႔ကေတာ့ စာနာမႈဆိုတာ ဘယ္ေတာ့မွ ၿဖစ္လာမယ္ မဟုတ္ပါဘူး။

ကၽြန္ေတာ္ေၿပာၿပေနတဲ့ ဒီအခ်က္ကို သိပၸံနည္းက် ရွင္းၿပႏိုင္ပါတယ္။ အာရံုစိုက္မႈ Attention မွာ အကန္႔အသတ္ ေတြရွိေနပါတယ္။ အခ်ိန္တစ္ခ်ိန္မွာ အာရံုတစ္ခုကို စိုက္ႏိုင္ဖို႔ မွတ္ဥာဏ္ပမာဏ တစ္ခု လိုအပ္ပါတယ္။ ဒါကို “အလုပ္လုပ္ေနတဲ့ မွတ္ဥာဏ္” Working Memory လို႔ ေခၚပါတယ္။ “သိမႈလႊာ” Prefrontal Cortex မွာ ဒီမွတ္ ဥာဏ္က အလုပ္လုပ္ေနပါတယ္။ ၿမင္ၾကားနံသိ စတဲ့ ေရွ႕ ပိုင္းအာရံု ထိခိုက္တံု႔ၿပန္မႈေတြကို “ေနာက္ပိုင္း ရံုးလုပ္ငန္း” Backstage Business အၿဖစ္ ခ်ဳပ္ကိုင္ ကြပ္ကဲေနပါတယ္။ ဥပမာ - ၾကားလိုက္ရတဲ့ စကားတစ္ခြန္းကို ဘာၿပန္ေၿပာမယ္။ ဘယ္လို ၿပန္ေၿပာမယ္ဆိုတာ မွတ္ဥာဏ္ထဲမွာ ရွာေဖြၿပီး အၿပင္က ၀င္လာတဲ့ Signal ေတြနဲ႔ လိုက္ေလ်ာညီေထြ ၿဖစ္ေအာင္ တံု႔ၿပန္ေပးပါတယ္။

မိခင္ခ်ဥ္းကပ္လာတာကို တံု႔ၿပန္တဲ့ ႏွစ္ႏွစ္သား ကေလးငယ္ရဲ႕ ရုပ္သြင္ကို ၾကည့္ၾကဦးစို႔။ ကေလးငယ္ဟာ အလိုအေလ်ာက္ ၿငိမ္သက္သြားတယ္။ အသက္ရႈတာ ညင္သာသြားတယ္။ အေမလာတဲ့ ဘက္ကို လွည့္ၿပီး အေမ့ မ်က္ႏွာကို လိုက္ၾကည့္တယ္။ အထူးသၿဖင့္ အေမ့မ်က္လံုးနဲ႔ ပါးစပ္ကို အာရံုပိုစိုက္တယ္။ ဒီအမူအရာအားလံုးကို သုေတသနသမားေတြက “မ်က္ေမွာင္ၾကဳတ္စူးစမ္း၊ ပါးစပ္အေဟာင္းသားပံုစံ” Knit-brow with jaw-drop လို႔ နာမည္တပ္ပါတယ္။ အေမလုပ္တဲ့သူေၿပာတာ လုပ္တာကို အာရံုခံႏိုင္စြမ္း ထက္ၿမက္ေစတဲ့ ပံုစံပဲ ၿဖစ္ပါတယ္။

အာရံုစိုက္ေလေလ တစ္ၿခားသူရဲ႕ အတြင္းစိတ္ကို ကၽြန္ေတာ္တို႔ သိေလေလပါပဲ။ လ်င္လ်င္ၿမန္ၿမန္ သိမ္သိမ္ေမြ႔ေမြ႔ ခံစားႏိုင္ေလေလပါပဲ။ အာရံုမစိုက္ႏိုင္ေအာင္ စိတ္ေတြမ်ားေနရင္ေတာ့ ကၽြန္ေတာ္တို႔ စိတ္ထဲမွာ စာနာမႈဆိုတာ ၿဖစ္မလာႏိုင္ပါဘူး။

ကိုယ့္အတြက္သာသိတဲ့ ကိုယ့္အတြက္သာ စိတ္၀င္စားတဲ့ Self-Absorption ဆိုတာ ရွိေနရင္ “စာနာမႈ” Empathy ဆိုတာ ရွိလာမွာ မဟုတ္ပါဘူး။ “ကရုဏာတရား” Compassion ဆိုတာကေတာ့ ေ၀းပါေလေရာ။ ကိုယ့္ကိုကိုယ္ပဲ အာရံုစိုက္လိုက္တဲ့ အခါ ပတ္၀န္းက်င္ ကမာၻၾကီးဟာ က်ံဳ႕ သြားတယ္။ ကၽြန္ေတာ္တို႔ရဲ႕ ၿပႆနာေတြနဲ႔ ကၽြန္ေတာ္တို႔ရဲ႕ စိတ္စြဲလမ္းခ်က္ေတြဟာ ေရွ႕ တန္းကို ၿပဴးၿပဴးၾကီး ေရာက္လာပါတယ္။ တၿခားလူ ေတြအေပၚ အာရံုကပ္လိုက္တဲ့ အခါမွာေတာ့ ပတ္၀န္းက်င္ဟာ က်ယ္ၿပန္႔လာတယ္။ ကၽြန္ေတာ္တို႔ရဲ႕ ၿပႆနာ ေတြဟာ ေဘးကို ကပ္သြားၿပီး ေသးငယ္သြားတယ္။ ၿပီးေတာ့ ကၽြန္ေတာ္တို႔ရဲ႕ လူမႈစြမ္းေဆာင္ရည္ တစ္နည္းအားၿဖင့္ ကရုဏာနဲ႔ ယွဥ္တဲ့ အလုပ္ေတြဟာ တိုးပြားမ်ား ၿပားလာပါေတာ့တယ္။

******

- Daniel Goleman ရဲ႕ Social Intelligence ထဲမွ ေကာင္းႏိုးရာရာေလးမ်ားကို မွ်ေ၀ေပးတာပါ။

ေက်းဇူးတင္စြာၿဖင့္
yu ya

Postmodern Education in Everyday Life

ဒီေဆာင္းပါးေလး ေရးသားရာမွာ understanding backward စိတ္ထားနဲ႔ ေရးသားတာမဟုတ္ဘဲ understanding forward စိတ္ထားနဲ႔ ေရးသားထားေၾကာင္း ၾကိဳတင္ အသိေပးလိုပါတယ္။ 'Understanding Backward' ဆိုတဲ့ စကားဟာ “အေသမွတ္ထားၿခင္း၊ တစ္ယူသန္အယူအဆမ်ား” ကို ဆိုလိုၿပီး၊ 'Understanding Forward' စကားဟာ အေတြးအေခၚ၊ စိတ္ကူးကို ဖြင့္ၿပီး နားလည္မႈ တည္ေဆာက္ၿခင္းကို ဆိုလိုပါတယ္။

မိသားစုနဲ႔ နိစၥဓူ၀ပညာေရး

ယခုကၽြန္ေတာ္ ေၿပာဆိုေဆြးေႏြးလိုတဲ့ အေၾကာင္းက နိစၥဓူ၀ အေတြ႔အၾကံဳထဲမွာရွိတဲ့ ပညာေရးရဲ႕ သေဘာသဘာ၀ေတြပဲ ၿဖစ္ပါတယ္။ ဒါဟာ Informal Education ရဲ႕ လူ႔ဘ၀ အခန္းက႑ ၿဖစ္ပါတယ္။ ပို႔(စ္) ေမာ္ဒန္လူသားရဲ႕ ပညာေရးၿဖစ္စဥ္ နိစၥဓူ၀ကို ဆိုလိုပါတယ္။

ပထမဆံုးက “မိသားစု” နဲ႔ နိစၥဓူ၀ ပညာေရးအေၾကာင္း ၿဖစ္ပါတယ္။ ယခင္က မိသားစု သစ္ပင္ကို ၾကည့္ၾကရေအာင္။

ေရွးက ၿမန္မာ့ လူ႔အဖြဲ႔အစည္းမွာ “အေဖ” ဟာ မ်ားေသာအားၿဖင့္ အိမ္ေထာင္တစ္ခုမွာ ေငြရွာသူ ၿဖစ္တယ္။ “အေမ”ဟာ အိမ္ေထာင္ ထိန္းသိမ္းသူၿဖစ္တယ္။ သားသမီးဟာ အေဖ၊ အေမရဲ႕ ၾသဇာအာဏာေအာက္မွာ ေနထိုင္ ၾကီးၿပင္း လူလားေၿမာက္ရသူ ၿဖစ္ပါတယ္။ အခု ပို႔(စ္)ေမာ္ဒန္ကာလမွာ မိသားစုရဲ႕ ပုံသ႑ာန္ဟာ နည္းနညး္ေလး ေၿပာင္းလာပါတယ္။ စီးပြားေရးကို အေဖေရာ၊ အေမေရာ၊ သားသမီးေတြပါ စြမ္းေဆာင္လာတာ ေတြ႔ရပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ မိသားစုရဲ႕ ပါ၀ါေ၀မွ်ပံုစံဟာ ပို႔(စ္)ေမာ္ဒန္ လူ႔အဖြဲ႔အစည္းမွာ ေၿပာင္းလဲသြားပါ ေတာ့တယ္။ အေဖ၊ အေမ၊ သားသမီးေတြရဲ႕ ဘ၀အေတြ႔အၾကံဳဟာ တစ္ေယာက္တစ္မ်ိဳးစီ ၿဖစ္ေနၿပီး အသိဥာဏ္ တည္ေဆာက္မႈဟာလည္း ကြဲၿပားစြာ တည္ရွိေနပါတယ္။ သေဘာက ဖခင္၊ မိခင္ဟာ သားသမီးဆီကေန အသိဥာဏ္၊ ဗဟုသုတကို ရရွိႏိုင္တဲ့ အေနအထားမ်ိဳး ရွိေနပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ မိသားစုပံုစံဟာ နည္းနည္းေလး ေၿပာင္းသြားပါတယ္။ အထက္ေအာက္ (Hierarchy) ပံုစံကေန မ်ဥ္းေၿဖာင့္သေဘာကို ေဆာင္လာပါတယ္။ အသိဥာဏ္ ဖြံ႔ၿဖိဳးမႈလမ္းေၾကာင္းက အၿပဳသေဘာ အဆက္အသြယ္ (Positive Interaction) အေပၚ ပိုမိုၿပီး အမွီ ၿပဳလာပါတယ္။

ဒါေၾကာင့္ Relationship (ဆက္ႏြယ္ဆက္ဆံမႈ) ပံုစံမွာ -
(၁) အၾကံဥာဏ္ေပးၿခင္း (Suggestion)
(၂) အသိဖလွယ္ၿခင္း (Exchange of Thought/Knowledge)
(၃) ညွိႏႈိင္းၿခင္း (Negotiation)
(၄) ေဆြးေႏြးၿခင္း (Discussion)
(၅) စုေပါင္းဆံုးၿဖတ္ၿခင္း (Group Desicion Making)
(၆) တစ္ဦးခ်င္းစီကို ေလးစားရၿခင္း (Respect on Individuality)
(၇) ေ၀မွ်ၿခင္း (Sharing)
(၈) အသိေပးၿခင္း (Giving Information)
(၉) ေ၀ဖန္ၿခင္း (Critique) (Critique သည္ ေကာင္းေသာ ေ၀ဖန္မႈၿပဳၿခင္းၿဖစ္သည္။ Criticism မဟုတ္ပါ)
(၁၀) တစ္ဦးႏွင့္ တစ္ဦး ပြင့္လင္းေသာ နားလည္မႈေပၚ အေၿခခံၿခင္း (Based on Understanding Forward)

စတဲ့ လကၡဏာေတြဟာ ပို႔(စ္)ေမာ္ဒန္ မိသားစု လကၡဏာေတြပဲ ၿဖစ္ပါတယ္။ လကၡဏာရပ္ ေတြဟာ မိသားစု အတြင္း ဆက္ဆံေရးေတြၿဖစ္တဲ့ -

(၁) စကားေၿပာၿခင္း
(၂) ရုပ္ရွင္အတူၾကည့္ၿခင္း
(၃) ေငြေၾကးသံုးစြဲၿခင္း
(၄) ပညာေရးရွာေဖြမႈ (Schooling)
(၅) ၿပႆနာရပ္မ်ားကိုင္တြယ္ေၿဖရွင္မႈ
(၆) အစားအေသာက္ေရြးခ်ယ္မႈ
(၇) ခရီးထြက္မႈ

စတဲ့ ေနရာေတြမွာ ရွိေနရမွာ ၿဖစ္ပါတယ္။ ဥပမာအားၿဖင့္ အာလပ္ရက္ ခရီးထြက္ဖို႔ ဆံုးၿဖတ္တဲ့အခါ ဖခင္တစ္ေယာက္တည္းရဲ႕ ဆံုးၿဖတ္ခ်က္မဟုတ္ဘဲ မိခင္၊ သားသမီး အားလံုးအတြက္ အက်ိဳးလည္းရွိ၊ သေဘာလည္းတူ၊ ေပ်ာ္လည္းေပ်ာ္ရမယ့္ ဆံုးၿဖတ္ခ်က္ေတြခ်ဖို႔ တုိင္ပင္ၿခင္း၊ ညွိႏႈိင္းၿခင္း၊ အေတြ႕႔အၾကံဳ ဖလွယ္ၿခင္း စတာေတြကို ၿပဳလုပ္ရတာ ၿဖစ္ပါတယ္။

ဒါေၾကာင့္ မ်က္ေမွာက္ကာလ ပို႔(စ္)ေမာ္ဒန္ မိသားစုဟာ အထက္ေအာက္ သေဘာထက္၊ မ်ဥ္းေၿဖာင့္သေဘာ စီးဆင္းမႈကို ပံုေဖာ္ၿပီး အထက္ေအာက္သေဘာရဲ႕ ယဥ္ေက်းမႈကို မဖ်က္ဆီးရပါဘူး။ ဆိုလိုတာက အေဖ၊ အေမဟာ အေဖအေမရဲ႕ ေနရာမွာပဲ ရွိၿပီး သိမႈ စီးဆင္းမႈသေဘာ ေၿပာင္းသြားတာကို ေၿပာတာပါ (The process of educational awareness in the pattern of a straight line) ။ ဒါဟာ Globalization နဲ႔အတူ မိသားစုယူနစ္ ေၿပာင္းသြားတဲ့ ပညာေရးၿဖစ္စဥ္၊ နိစၥဓူ၀ ပညာေရးၿဖစ္စဥ္ထဲက မိသားစုဘ၀ ၿဖစ္ပါတယ္။

စာဖတ္သူရဲ႕ မိသားစုကို ေလ့လာၾကည့္ပါဦး။ ဒါေတြ ၿဖစ္ေနမွာ ေသခ်ာပါတယ္။

*********

Light Magazine မွာ “ပံုဂံဆည္းဆာ”ေခါင္းစဥ္နဲ႔ ဘာသာၿပန္ၿပိဳင္ပြဲအတြက္ ပထမဦးဆံုးဆုလက္ေဆာင္ ရထားတဲ့ စာအုပ္ကေလးထဲက အေၾကာင္းအရာတစ္ခ်ိဳ႕ ကို ဗဟုသုတအလို႔ငွါ ေကာက္ႏႈတ္ တင္ၿပ ေပးလိုက္ၿခင္းၿဖစ္ပါတယ္။

ေက်းဇူးတင္စြာၿဖင့္
yu ya

Singapore Botanic Gardens

မေမွ်ာ္လင့္ပဲ ၿပီးခဲ့တဲ့ တနဂၤေႏြေန႔တစ္ရက္မွာ သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္၏ ေခါင္းစဥ္မဲ့ မုန္႔လုပ္စားပြဲေလးသို႔ ဖိတ္ၾကားခံထားရတာမို႔ သူငယ္ခ်င္းရွိရာ Clementi Heights သို႔ ေမာင္မယ္ႏွစ္ၿဖာ MRT ေလးစီးၿပီး ေအးေအးလူလူ ထြက္လာခဲ့ၾကပါေတာ့သည္။ သူငယ္ခ်င္းအိမ္ေရာက္ေတာ့မွ မုန္႔လုပ္စားရတဲ့ အေၾကာင္းရင္းခံကို သိရပါေတာ့တယ္ - အေမၿဖစ္သူက ၿမန္မာၿပည္ကို လြမ္းလို႔၊ သတိရလို႔ ေနမထိ၊ ထိုင္မသာ ၿဖစ္ေနတာကို သားၿဖစ္တဲ့ ကၽြန္ေတာ္သူငယ္ခ်င္းက သူ႔အေမ စိတ္ေၿပလက္ေပ်ာက္ ၿဖစ္ေစဖို႔ ကၽြန္ေတာ္တို႔ သူငယ္ခ်င္းမ်ားကို ဖိတ္ေခၚၿပီး မုန္႔စားပြဲေလး က်င္းပကာ သူ႔အေမရဲ႕ စိတ္ကို ကုစားေပးလိုက္တာ ၿဖစ္တယ္ဆိုတာပါပဲ။

အဲဒါန႔ဲပဲ ေန႔လည္ ၂ နာရီေလာက္ ၿပန္ခ်ိန္ေရာက္လို႔ သူငယ္ခ်င္းမိသားစုကို ႏႈတ္ဆက္ၿပီး အၿပန္လမ္း၊ Clementi NTUC နားအေရာက္ စိတ္ထဲမွာ လက္ေဆာ့ခ်င္လာၿပန္တာနဲ႔ပဲ ကၽြန္ေတာ္ရဲ႕ မေဟသီနဲ႔ ညွိႏိႈင္းၿပီး Singapore Botanic Gardens သို႔ 105 Bus ေလးစီးၿပီး ခ်ီတက္ခဲ့ၾကပါေတာ့သည္။

ပံုေတြအားလံုးကို အၾကီးခ်ဲ႕ ၾကည့္လို႔ရပါတယ္။ ပံုေတြမ်ားလြန္းတာေၾကာင့္ Resolution ကို လြန္စြာ ေလ်ာ့ခ်ထား ပါတယ္။ အကယ္၍ ၾကိဳက္တဲ့ပံုမ်ားရွိခဲ့ပါက Actual Size အတိုင္း email နဲ႔ ပို႔ေပးပါ့မယ္။ Actual Size က ပံုတစ္ပံုကို 5MB ေက်ာ္ပါတယ္။ Desktop Background လုပ္မယ္ဆိုရင္ Actual Size နဲ႔မွ ေကာင္းမယ္ ထင္ပါတယ္။


NOG-0



NOG-1



NOG-2



NOG-3



NOG-4



NOG-5



NOG-6



NOG-7



NOG-8



NOG-9



NOG-10



NOG-11



NOG-12



NOG-13



NOG-14



NOG-15



NOG-16



NOG-17



NOG-18



NOG-19



NOG-20



NOG-21



NOG-22



NOG-23



NOG-24



NOG-25 (ကၽြန္ေတာ္တစ္ဦးတည္း ၿမင္ရတဲ့ ပန္းေလးတစ္ပြင့္ပါ။)



NOG-26

မွတ္ခ်က္။ ။ လံုး၀အားမနာပါနဲ႔ဗ်ာ... ပံုေတြကို ၾကိဳက္သလို Save လို႔ရပါတယ္။ သံုးလို႔ရပါတယ္။
ၿခြင္းခ်က္။ ။ NOG-25 မပါ။

၀န္ခံခ်က္။ ။ ပံုမ်ားအားလံုးကို ကၽြန္ေတာ္ yu ya ကိုယ္တိုင္ သြားေရာက္ လက္ေဆာ့ရိုက္ကူးထားပါသည္။

ေက်းဇူးတင္စြာၿဖင့္
yu ya

လက္ေဆာ့ထားေသာ - Esplanade Night Scene မ်ား

ၿပီးခဲ့တဲ့ ေသာၾကာေန႔က (10.07.09) ရံုးဆင္းၿပီး အၿပန္ အစီအစဥ္အတိုင္း ကၽြန္ေတာ္ရဲ႕ မေဟသီနဲ႔ MRT မွာ ခိ်န္းၿပီး City Hall သို႔ ထြက္လာ ခဲ့ၾကပါေတာ့သည္။ City Hall ေရာက္ေတာ့ Penisula Plaza ရဲ႕ ရန႔ံသစ္မွာ ညစာသံုးေဆာင္ခဲ့ၾကၿပီး၊ မ်ားမၾကာေသးမီက ကၽြန္ေတာ္ရဲ႕ မေဟသီကို နားပူနားဆာလုပ္ကာ ၀ယ္ယူထားပါေသာ Nikon D90 Camera ေလးကို လက္ေဆာ့ဖို႔အတြက္ Esplanade သို႔ ခ်ီတက္ ခဲ့ၾကပါေတာ့တယ္။

Esplanade သြားရာေၿမေအာက္လမ္းတစ္ေလွ်ာက္...



Esplanade Night Scene - 1



Esplanade Night Scene - 2



Esplanade Night Scene - 3



Esplanade Night Scene - 4



Esplanade Night Scene - 5



Esplanade Night Scene - 6




Esplanade Night Scene - 7



Esplanade Night Scene - 8

ကၽြန္ေတာ္ရဲ႕ လက္ေဆာ့ခ်က္ေပါင္း ၂၀၀ ေက်ာ္ရွိပါေသာ္လည္း ၾကည့္ရႈ႕ မည့္သူမ်ားကို အားနာေသာအားၿဖင့္ ဤမွ်ေလာက္ၿဖင့္ ေတာ္သင့္ၿပီဟု ထင္ၿမင္ပါေသာေၾကာင့္....

မွတ္ခ်က္။ ။ အမွန္တကယ္ ဓာတ္ပံု Size မ်ားမွာ အင္မတန္ၾကီးမားေသာေၾကာင့္ Upload တင္ရန္ လြယ္ကူေသာ Size မ်ားသို႔ ေလ်ာ့ခ်ထားရပါသည္။


သတင္း။ ။ Singapore National Day 2009 - Highlights

Schedule of Parades and Rehearsals:

1. NE Shows:
   
   
   • NE Show 1 - Saturday, 11 July 2009
     
     
   • NE Show 2 - Saturday, 18 July 2009
     
     
   • NE Show 3 - Saturday, 25 July 2009

   These are full dress rehearsals watched by Primary 5 students as part of their National Education programme.

2. Singapore National Day 2009 Preview Parade:
   
   
   • Saturday, 1 August 2009
     
     
3. Singapore National Day Parade 2009:
   
   
   • Sunday, 9 August 2009
     
     
   • This year's Parade will start at 6pm.
     (similar timing for the NE Shows and Preview Parade)
     
     
   • The Floating Platform @ Marina Bay is the venue of the parade and show.
     
     But the military contingents will also march through the City Hall area (a.k.a. the Padang at St Andrew's Road). So you may catch the action there even if you don't have tickets.
     

ေက်းဇူးတင္စြာၿဖင့္

yu ya

Google က က်ဳပ္တို႔ကို ထံုအသြားေစေလၿပီလား။ (ဒုတိယပိုင္း)

ထိုအဆို၏ အေၿခခံယံုၾကည္ခ်က္မွာ း- လူသားဥာဏ္ရည္ဆိုတာ အေသးငယ္ဆံုး သိမႈဆိုင္ရာ အစိတ္အပိုင္းမ်ား အၿဖစ္ အတိအက် ခြဲထုတ္ႏိုင္ေသာ၊ တိုင္းတာႏိုင္ေသာ၊ စြမ္းရည္အၿမင့္ဆံုး ၿမွင့္တင္ႏိုင္ေသာ ယႏၱရားဆန္ဆန္ ၿဖစ္စဥ္ တစ္ခုၿဖစ္သည္။

ယခု ကၽြန္ေတာ္တို႔ အားလံုး သိလ်က္ႏွင့္ၿဖစ္ေစ၊ မသိလိုက္ မသိဘာသာၿဖစ္ေစ၊ စုၿပံဳ၀င္ေရာက္ေနၾကေသာ Google ၏ Online ကမာၻေလာကထဲတြင္ ေ၀ေ၀၀ါး၀ါး စိတ္ကူးအမွ်င္တန္းၿပီး နက္နက္ရႈိင္းရိႈင္း အေတြးနက္ၿခင္း မ်ိဳးအတြက္ ေနရာမရွိေတာ့ေပ။

သို႔ေလာ သို႔ေလာ မေရရာၿခင္းသေဘာ (Ambiguity) သည္ စိတ္ကူးအသစ္တစ္ခု မီးခတ္ၿပီး ပြင့္ထြက္လာသလို ပြင့္ထြက္လာေစမည့္ စမွတ္တစ္ခု မဟုတ္ေတာ့ဘဲ အေႏွးနဲ႔ အၿမန္ ၿပဳၿပင္ေၿဖရွင္းရမည့္ ပရိုဂရမ္ေၾကာင္ကြက္ (Bug) တစ္ခုအၿဖစ္သာ ၎တို႔ ၿမင္ေနၾကေတာ့သည္။

လူသားဦးေႏွာက္ဆိုသည္မွာ ေခတ္ေနာက္က်ေနေသာ ခပ္ထံုထံု ပီသရီး (PIII) ကြန္ပ်ဴတာ တစ္လံုးပင္ၿဖစ္ၿပီး ၿမန္ႏႈန္းပိုၿမင့္ေသာ ပရိုဆက္ဆာ (Processor) ၊ ေဒတာ (Data) အမ်ားၾကီးပိုဆန္႔ေသာ ဟာဒ္ဒစ္ (Hard Disk) .. အစရွိသည္မ်ားၿဖင့္ Upgrade လုပ္ဖို႔ လိုေနၿပီ ၿဖစ္ပါသည္။

လူသားဦးေႏွာက္ႏွင့္ အသိစိတ္ၿဖစ္စဥ္သည္ ၿမန္ႏႈန္းၿမင့္ Data Processing စက္တစ္ခုသာၿဖစ္သည္ဟူေသာ အိုင္ဒီယာၿဖင့္ အင္တာနက္ကမာၻၾကီးကို တည္ေဆာက္ထားကာ၊ အင္တာနက္က ဦးေဆာင္ေသာ စီးပြားေရးႏွင့္ လူမႈေရး ကမာၻၾကီး တစ္ခုလံုးကိုလည္း ထိုအိုင္ဒီယာက ဗိုလ္က်စိုးမိုးေနသည္ကို စိတ္မသက္သာၿဖစ္ဖြယ္ ၿမင္ေတြ႔ ေနၾကရသည္။

အင္တာနက္ကို ကၽြန္ေတာ္တို႔ ခပ္ၿမန္ၿမန္ ရွာေဖြ လွန္ေလွာႏိုင္ေလေလ၊ လင့္ခ္မ်ားမ်ား ကလစ္ႏွိပ္ၿပီး Web Page မ်ားမ်ားၾကည့္ေလေလ Google အဖို႔ ကၽြန္ေတာ္တို႔ အၾကိဳက္ ဘယ္လိုေၾကာ္ၿငာေတြ ထည့္ေပးရမည္၊ ဘယ္လို Information ေတြ ထုတ္ေပးရမည္ကို ပိုမိုရွင္းလင္းစြာ သိေလေလၿဖစ္သည္။

Google အဖို႔ ၿဖည္းၿဖည္းႏွင့္ ဇိမ္ခံစာဖတ္ၿခင္းမ်ိဳး၊ အေတြးနက္နက္ တစ္ခါတစ္ေလ ခပ္ေၾကာင္ေၾကာင္ေတြးၿခင္း မ်ိဳးကို ကၽြန္ေတာ္တို႔ ထပ္မလုပ္ရန္ အၿမဲတေစ ဖိအား ေပးေနမည္သာ ၿဖစ္သည္။ ဤအခ်က္မွာ Google ၏ ေငြးေၾကးအက်ိဳးအၿမတ္တစ္ခုတည္းမဟုတ္ဘဲ သိပၸံဆိုင္ရာ ယံုၾကည္ ေမွ်ာ္လင့္မႈ အိမ္မက္ၾကီး၏ အေၿခခံ အေၾကာင္းတရားလည္း ၿဖစ္ေပသည္။

တစ္ခါတစ္ေလ ကၽြန္ေတာ္မ်ား အဆိုးသိပ္ၿမင္ေနၿပီလား၊ သံသယေတြ မ်ားလြန္းေနၿပီလားဟု ၿပန္ေတြးမိသည္။ နည္းပညာအသစ္တစ္ခု ေပၚေလတိုင္း၊ တီထြင္ဖန္တီးမႈ တစ္ခုေပၚေလတိုင္း ေမွ်ာ္လင့္တၾကီး အေကာင္းၿမင္ ခ်ီးမြမ္းသူေတြ ရွိသလို၊ ထိုကိစၥအေပၚ သံသယၾကီးစြာ အဆိုးၿမင္ေသာ ေၿပာင္းၿပန္ေရစီးေၾကာင္းတစ္ခုလည္း အၿမဲ ယွဥ္တြဲ ေပၚထြက္လာတတ္သည္။ ပေလတို (Plato) ရဲ႕ ေဖးဒရပ္စ္ (Phaedrus) က်မ္းၾကီးထဲတြင္ စာေပေရးသာ မွတ္တမ္းတင္မႈ အေလ့အက်င့္ စတင္ဖြင့္ၿဖိဳးလာသည္ကို ဆရာၾကီး ဆိုကေရးတီးက -

(၁) လူေတြက သူတို႔ေခါင္းထဲမွာ ၿဖစ္ေပၚေပါက္ဖြားလာေသာ အသိဥာဏ္မ်ားထက္ စာရြက္မ်ားေပၚမွ စာသား စကားလံုးမ်ားကို ပိုမိုအားထားလာမည္၊
(၂) သိမွတ္နားလည္မႈဆိုင္ရာ(မွတ္ဥာဏ္) အေလ့အက်င့္မ်ား တၿဖည္းၿဖည္းေပ်ာက္ကြယ္ၿပီး လူေတြ ပိုေမ့တတ္လာေစရန္ စာေပအေရးအသား အမူအက်င့္က ဖ်က္ဆီးလိမ့္မည္၊
(၃) နဂိုမူလက ခပ္တံုးတံုးသာရွိေသာ လူမ်ားသည္ စာအုပ္ေတြ အမ်ားၾကီး ဖတ္လိုက္ေသာအခါ ပညာရွိေယာင္ေယာင္ ဘာေယာင္ေယာင္ သူတို႔ဘာသာ ထင္ၿမင္သြားႏိုင္မည္၊
(၄) အသိပညာမ်ားကို စာမ်က္ႏွာမ်ား ေပၚသို႔ အလြယ္တကူ တင္လိုက္ႏိုင္ၿပီး အသိပညာရွာေဖြသူကလည္း ညႊန္ၾကားထိန္းေက်ာင္းမႈ တစ္စံုတစ္ရာ မပါဘဲႏွင့္ အလြယ္တကူ ဖတ္ႏိုင္၊ အလြယ္တကူ တတ္သိသြားႏိုင္သည္။ ထိုအသိဥာဏ္မ်ိဳးမွာ အတုအေယာင္ အသိဥာဏ္သာၿဖစ္ၿပီး အေရးအသား က်မ္းစာမ်ားမပါဘဲ မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္ တိုက္ရိုက္ပို႔ခ်မႈ၊ ေဆြးေႏြးမႈ၊ အၿငင္းအခုန္လုပ္မႈ၊ တစ္ဖန္ ၿပန္လည္ စဥ္းစားမႈ အစရွိသည့္ ၿဖစ္စဥ္မ်ား မရွိဘဲ တကယ့္ ပညာရွိတစ္ေယာက္ ၿဖစ္မလာႏိုင္ဟု ....
ဆရာၾကီး ဆိုကေရးတီးက ရိုးသားစြာ ေၿပာဆိုခဲ့ပါသည္။

၁၅ ရာစုတြင္ ဂူဒင္ဘတ္ (Gutenberg) က ပံုႏွိပ္စက္ကို တီထြင္လိုက္ၿပန္သည္။ ထိုအခါ အီတလီ ဒႆနဆရာ တစ္ေယာက္ၿဖစ္ေသာ ဟီရိုနီမို ဆကြာစီရာဖီကို (Hieronimo Squarciafico) က စာအုပ္ေတြ အလြယ္တကူ ေပါေပါမ်ားမ်ားရေသာအခါ လူေတြ ဥာဏ္ဖ်င္းသြားႏိုင္ (Intellectual Laziness) သည္ဟု သံသယ ပြားခဲ့သည္။ အခ်ိဳ႕႕ ေသာ ဘာသာေရး ေခါင္းေဆာင္မ်ားကလည္း စာအုပ္ေတြ ေပါေပါမ်ားမ်ားရၿပီး လူေတြ အလြယ္တကူ ဖတ္ၾကၿခင္းသည္ ဘာသာေရးတရားဆိုင္ရာ ကိုးကြယ္ယံုၾကည္မႈႏွင့္ ဒႆနအေပၚ အုပ္စီးထားႏိုင္ေသာ သူတို႔ (ေရာမေက်ာင္းေတာ္) ၏ ၾသဇာအာဏာကို လႈိက္စာလိမ့္မည္ဟု စိုးရိမ္ၾကသည္။ နယူးေယာက္တကၠသိုလ္မွ သမိုင္းပါေမာကၡ ကေလးရွာကီ ( Clay Shirky ) က အထက္ပါအဆိုအမ်ားစု မွန္ကန္ေၾကာင္း၊ ထိုမွ်မက အေကာင္းဆံုး ေရွ႕ ၿဖစ္ေဟာ နိမိတ္ဖတ္ခ်က္မ်ားပင္ ၿဖစ္ႏိုင္ေၾကာင္း သံုးသပ္ေၿပာၾကားခဲ့သည္။ သို႔ေသာ္ အားလံုး သိၿပီးၾကသည့္အတိုင္း ပံုႏွိပ္စက္က လူ႔ယဥ္ေက်းမႈ၏ ဘ႑ာတိုက္ၾကီး ပိုမိုၾကြယ္၀ေစရန္ အမ်ားၾကီး ထည့္၀င္သြားခဲ့ေပသည္။

ကၽြန္ေတာ္၏ သံသယ၀ါဒကို မိတ္ေဆြလည္း သံသယ ၿပန္ပြားႏိုင္ပါသည္။ အင္တာနက္ကြန္ယက္ကို သံသယ ပြားသူမ်ားသည္ အတိတ္လႊမ္း ေခတ္ေနာက္ၿပန္ဆြဲေနသူမ်ားလည္း ၿဖစ္ေကာင္း ၿဖစ္ႏိုင္ပါသည္။ သို႔ရာတြင္ အင္တာနက္သည္ ဆိုကေရးတီး ေၾကာက္ခဲ့ေသာ အကၡရာစာသားမ်ားလို၊ ေရာမေက်ာင္းေတာ္ၾကီးက ေၾကာက္ခဲ့ေသာ ပံုႏွိပ္စက္လို၊ အၿခားသူမ်ားေၾကာက္ေသာ အၿခားေသာ တီထြင္မႈ နည္းပညာ ပစၥည္းမ်ားလို အရာအားလံုးကို ေပါင္းစည္းထားၿခင္းၿဖစ္ၿပီး ထို႔ထက္ပင္ ပိုႏိုင္သည္ဟု ကၽြန္ေတာ္ ေတြးေၾကာက္ေနမိပါသည္။

ပံုႏွိပ္ထားေသာ စာမ်က္ႏွာမ်ားကို အေတြးနက္နက္ၿဖင့္ ဖတ္ရႈၿခင္းသည္ စာေရးဆရာမ်ား၏ စာသားမ်ားထဲမွ အေတြးအသိမ်ားကို တိုက္ရိုက္ရယူရံုမွ်မက ကၽြန္ေတာ္တို႔၏ စိတ္သဏၭာန္အတြင္း သိမႈဆိုင္ရာ တုန္ခါ လႈပ္ရွားမႈမ်ား၊ ဆင့္ပြားကယက္ထမႈမ်ား ၿဖစ္ေပၚေစရန္လည္း စာလံုးစာသားမ်ားက ဖန္တီးေပးေသးသည္။ သမာဓိတည္ၾကည္စြာ၊ စ်န္၀င္စြာ စာအုပ္တစ္အုပ္ကို ဖတ္ၿခင္း သို႔မဟုတ္ အၿခားအေတြးတစ္ခုကို တည္ၾကည္ၿပီး တစ္ဆံုးတစ္စ နက္ရႈိင္းၿခင္းမ်ားသည္ ကၽြန္ေတာ္တို႔၏ မိမိကိုယ္ကိုဖြဲ႔စည္းမႈ၊ က်င့္၀တ္ႏွင့္ အသိဆိုင္ရာ ေကာက္ခ်က္ဆြဲမႈ၊ ပံုေဆာင္မႈ စသည္အားၿဖင့္ ကၽြန္ေတာ္တို႔၏ ကိုယ္ပိုင္ အိုင္ဒီယာ ေမြးဖြားထုတ္လုပ္ေသာ ေရခံေၿမခံမ်ား ၿဖစ္ပါသည္။ တရိႈက္မက္မက္ စာဖတ္ၿခင္းႏွင့္ အေတြးနက္နက္ေတြးၿခင္းသည္ ခြဲၿခား၍ မရစေကာင္းေသာ ၿဖစ္စဥ္ႏွစ္ခုၿဖစ္သည္ဟု ကၽြန္ေတာ္ ယံုၾကည္ပါသည္။

အကယ္၍ ထိုသို႔ေသာ သီးၿခားကိုယ္ပိုင္အေတြးကမာၻေလးမ်ားကို ကၽြန္ေတာ္တို႔ ဆံုးရႈံးရမည္ဆိုပါက သို႔မဟုတ္ ထိုကမာၻေလးထဲသို႔ အၿခားအေၾကာင္းအရာမ်ား အတင္းအက်ပ္ သြတ္သြင္းခံရမည္ဆိုပါက ကၽြန္ေတာ္တို႔ ကိုယ္တိုင္ႏွင့္ ကၽြန္ေတာ္တို႔ လူသား ယဥ္ေက်းမႈထဲမွ အဖိုးမၿဖတ္ႏိုင္ေသာ တစ္စံုတစ္ရာကို စေတးလိုက္ရေတာ့ မည္ၿဖစ္ေၾကာင္း ကၽြန္ေတာ္ အေသအခ်ာခံစားေနမိပါသည္။

လူေတြ၏ အသိတရားသည္ နက္ရႈိင္းမႈထုထည္ႏွင့္ ေဇာက္မရွိေတာ့ဘဲ ကြန္ယက္သဖြယ္ ေဘးတိုက္ ၿပန္႔ကား၊ အဆံုးမဲ့ ၿပန္႔ကားၿပီး ထုထည္မဲ့လုနီးပါး တၿဖည္းၿဖည္း ပါးလ်ားလာသည္ဟု ကၽြန္ေတာ္လည္း ၿမင္ပါသည္။ ခလုတ္တစ္ခ်က္ ႏွိပ္တတ္ရံုၿဖင့္ သိခ်င္တာ အကုန္ရမည္ဆိုေသာ အင္တာနက္ကြန္ယက္က ထိုသို႔ ပါးသည္ထက္ ပါးေအာင္ တိုက္စားေပးေနသည္။

ကမာၻေလာကၾကီးကို ဘယ္လိုနားလည္မလဲဆိုတာ အင္တာနက္ ရွာေဖြေရး အင္ဂ်င္ေတြ၊ ကြန္ပ်ဴတာေတြ အေပၚမွာ လံုးလံုးလ်ားလ်ားၾကီး အားကိုးေနသည္ႏွင့္အမွ် ကၽြန္ေတာ္တို႔၏ ကိုယ္ပိုင္လူသား အသိဥာဏ္မ်ားသည္ ဖန္းတီးဥာဏ္ရည္ (Artificial Intelligence) အၿဖစ္သို႔ တၿဖည္းၿဖည္း ေလွ်ာက် ၿပားခ်ပ္သြားလိမ့္မည္ဟု ေဟာကိန္း ထုတ္ထားၾကပါသည္။ ထိုအတိုင္းလည္း ကၽြန္ေတာ္ ယံုၾကည္ပါသည္။

မိတ္ေဆြတို႔ကေတာ့ ရယ္သြမ္းေသြးခ်င္ ေသြးေနမွာေပါ့။

(ၿပီးပါၿပီ)

Nicholas Carr ရဲ႕ Is Google Making Us Stupid? ကို ဆီေလ်ာ္ေအာင္ ဘာသာၿပန္ဆိုထားပါသည္။
တစ္ခ်ိဳ႕ ေသာ စာပုဒ္မ်ားကို အခ်ိန္၊ ေနရာ အခက္အခဲမ်ားေၾကာင့္ စိတ္မေကာင္းစြာၿဖင့္ ခ်န္လွပ္ထားခဲ့ရပါသည္။

ေက်းဇူးတင္စြာၿဖင့္
yu ya